Nova studija vezana za Mars ne nosi dobre vesti za nade čovečanstva u pronalazak života na susednoj planeti. Naprotiv, njeni ih rezultati uništavaju.
Donedavno su naučnici verovali da se ispod površine Marsa nalaze skrivena jezera tekuće vode, no nova studija otkriva da bi zapravo mogla biti reč o običnim naslagama zamrznute gline.Nova analiza radarskih podataka prikupljenih još 2018. godine sa ESA-ine svemirske letelice „mars ekspres” zadala je više-manje nokaut udarac idejama da negde ispod površine Marsa postoji skrivena tekuća voda.
Dosad su sve studije samo mogle sugerisati da jezera popunjavaju rupe. Mi smo prva studija koja pokazuje da je drugi materijal najveroatniji uzrok tih zapažanja, ističe Isak Smit iz Instituta za planetarne nauke u Arizoni.Naša studija nudi prvu moguću i znatno više zamislivu, alternativnu hipotezu koja objašnjava zapažanja napravljena alatom MARSIS na svemirskoj letelici „mars ekspres”. Preciznije, krute gline smrznute do kriogenih temperatura mogu napraviti te refleksije, objašnjava Smit.
S obzirom na to da bi bile potrebne znatne količine toplote i soli da drže vodu u tekućem stanju ispod Marsovog južnog pola, Smit kaže da je verovatnije da su minerali smektiti, koji su zapravo oblik gline sličan vulkanskom kamenu, a ima ih u „ekstremnim količinama” na Marsu, naterali naučnike da ranije podatke s radara interpretiraju kao tekuću vodu.
Da bi proverili svoju pretpostavku, naučnici su ohladili smektite u laboratoriji na 43 Celzijusova stepena ispod nule. Na toj temperaturi smektiti prožeti vodom mogu stvoriti svetlucave radarske refleksije koje je MARSIS otkrio.Smit dodaje da smektiti prekrivaju gotovo 50 odsto površine Marsa i da su posebno zgusnuti na južnoj hemisferi.Prosečna temperatura na Marsu je minus 63 Celzijusova stepena, prema podacima NASA, no ona varira od superhladnih 120 ispod nule zimi do nešto podnošljivijih minus 56 leti.
Kad je MARSIS 2018. godine otkrio nekolika područja, a svako je širine otprilike 9,6 kilometara, naučnici su verovali da su pronašli slana jezera ispod južnog pola na Marsu. Smit smatra da je sadato teško održivo.Studija je objavljena u naučnom časopisu Geophysical Research Letters.
(Izvor Zimo)
