Ostaci kostiju pouzdano su identifikovani 2021. godine tokom iskopavanja pećine Tsagaan Agui na Altajskim planinama. Ova studija je popunila ogromnu prazninu u istoriji razvoja ovih životinja.
Međunarodni tim naučnika, uključujući članove Instituta za arheologiju i etnografiju Sibirskog ogranka Ruske akademije nauka, izučavaju poslednju fazu postojanja Camelus knoblochi,pre njenog izumiranja u kasnom pleistocenu. Ostaci kostiju pouzdano su identifikovani 2021. godine tokom iskopavanja pećine Tsagaan Agui (Bela pećina) ili Tsagaan pećina na Altajskim planinama.
(Aleksej Klementijev)
Vrsta Camelus knoblochibila je velika, najmanje 1,5 puta veći od modernih baktrijskih kamila (Camelus bactrianus). Prilikom iskopavanja 2021. godine, u sloju s kamenim artefaktima s kraja srednjeg paleolita, pronađena je metakarpalna kost kamile knoblochikoja je na sebi imala tragove nagnječenja od strane čoveka. Pored toga, bili su uočljivi i ugrizi hijena. Iskopavanja su pokazala da su hijene naseljavale pećinu zajedno s ljudima i, verovatno, pokupile kosti koje su od njih ostale.
Stanište Camelus knoblochi pokriva Mongoliju, severnu Kinu (Mandžurija), Transbajkal i Altaj u Rusiji. Njeno uobičajeno stanište bile su planinske suve stepe, koje je delila sa hijenama, raznim vrstama konja, gazelama, planinskim kozama i ovnovima.
„Teritorija savremene Mongolije iz perioda pleistocena je po mnogo čemu terra incognita, a njeno proučavanje otvara nove stranice u evolucionoj istoriji sisara. Istorija razvoja sisara u Mongoliji poznata je još od vremena dinosaurusa. Ovde se nalazi mnogo različitih predstavnika ove vrste, uključujući i Aegialodonts– ključnu grupu za evoluciju sisara uopšte – jer pokazuju važnu fazu u nastanku tribosfeničnih zuba”, pišu autori studije.
Stanište Camelus knoblochipokriva Mongoliju, severnu Kinu (Mandžurija), Transbajkal i Altaj u Rusiji. Njeno uobičajeno stanište bile su planinske suve stepe, koje je delila sa hijenama, raznim vrstama konja, gazelama, planinskim kozama i ovnovima. „U završnoj fazi postojanja Camelus knoblochiprimećuju se prilično nagle klimatske promene – dolazi do degradacije stepa, tako da ova vrsta više nije mogla da opstane jer počinje da se nalazi u biomima koji nisu tipični za nju”, kaže Aleksej Klementjev, glavni autor studije.
Istraživači su, takođe, proučavali i druge ostatke divlje baktrijske kamile (Camelus ferus),uključujući i one pronađene na lokaciji Tugrug Shireet u pustinji Gobi. Divlja kamila (Camelus ferus)i danas živi na jugu Mongolije i u kineskom Sinđijangu. Arheolog Cerendagva Jadmaiz Instituta za arheologiju Moskovske akademije nauka dugo je proučavao crteže kamila iz bronzanog doba i iz kasnijeg perioda.
„Najčešće su scene sa domaćim kamilama, koje se odlikuju velikim izduženim grbama. Na crtežima su prikazana njihova stada, ljudi koji čuvaju kamile na konjima i štite kamile od predatora. Pronađena je slika koja pokazuje kako čovek juri divlju kamilu s malim trouglastijim grbama u odnosu na domaće”, napominje Jadma.
Crtež u kamenu najverovatnije iz bronzanog doba (Science in Siberia)
Poznat je samo jedan crtež, koji se navodno pripisuje paleolitskom vremenu, a opisan je još šezdesetih godina prošlog vka: predstava kamile u pećini Khoid-Tsenkheriin-Aguina mongolskom Altaju, naslikana crvenim pigmentom. „Naša uvodna studija popunila je ogromnu prazninu u evoluciji kamila između pliocenskih parakamelusa i holocenskih divljih baktrijaca, međutim ovo je samo prvi korak u ovom pravcu, u budućnosti ćemo moći da kažemo mnogo više o fauni pleistocena a i razlozima za njeno izumiranje u kasnom pleistocenu na teritoriji Mongolije”, zaključuje vođa iskopavanja pećine Tsagaan Agui, Arina Hacenovič.
Rezultati studije objavljeni su u časopisu Frontiers in Earth Science.
(Izvor Nacionalna geografija)
