Vladimir Vlada Petrić, penzionisani profesor, teoretičar filma i nekadašnji reditelj RTS-a, preminuo je u 92. godini u Beogradu.
Vladimir Petrić rođen je u Prnjavoru 1928. godine i jedan je od najznačajnijih savremenih teoretičara i istoričara filma. Diplomirao je na smeru za književnost i engleski jezik na Beogradskom univerzitetu 1956. godine. Tokom studija postao je asistent-predavač na Akademiji za film i pozorište, na kojoj je takođe zaradio diplomu za filmsku i pozorišnu režiju 1958.
Od osnivanja Radio-televizije Beograd radi na njoj kao reditelj. Šezdesetih je godinu dana proveo u SSSR-u proučavajući sovjetsku kinematografiju pod tutorstvom Leva Kulešova i Nikolaja Lebedeva. Dobio je Fulbrajtovu stipendiju 1970. godine na Univerzitetu u Njujorku, a 1973. godine postaje prva osoba koja je doktorirala na filmskim studijama neke američke institucije za visoko školovanje.
Profesorsku karijeru započeo na Akademiji za pozorište, film, radio i televiziju u Beogradu, a nastavio je na čuvenom Univerzitetu Harvard, gde je ostao da predaje do 1997. godine. Tamo je je osnovao i vodio Filmski arhiv Harvarda sa ciljem da promoviše film kao umetnost i podstakne njegovo multidisciplinarno izučavanje. Tokom tog perioda kao gostujući profesor predaje na velikom broju drugih univerziteta i škola.
Od pozorišnih dela, Petrić je režirao „Tetar Joakim Vujića”, „Slovo svetlosti”, „Pop Ćira i pop Spira”, „Za Lukreciju”, „Persona”… Zapaženi stvaralački opus ostvario je i na televiziji: „Msje Žozef”, „Mića i Mikica”, „Laža i Paralaža”, „Dvoje na pruzi”, „Prvi put sa ocem na jutrenje”, „Sve će to narod pozlatiti”, „Švabica”… Kao plodonosni teoretičar filma, Petrić je napisao veliki broj knjiga – „Čarobni ekran”, „Šekspir na filmu”, „Uvođenje u film”, „Razvoj filmskih vrsta i žanrova”, „Televizija – osma sila”… Dobitnik je velikog broja nagrada i priznanja.
(Izvor RTS)
OVDE pročitajte razgovor s dr Vladimirom Petrićem.
