Najmnogoljudnija metropola u Severnoj Americi toliko je potonuola da ju je sada nemoguće spasiti.
Prema novom istraživanju, Siudad Meksiko (Ciudad de Mexico), najmnogoljudnija metropola u Severnoj Americi, toliko je već potonuo da ga je sada nemoguće spasiti.Nakon više vekova neprestanog oticanja vode iz podzemnih slojeva, korito jezera na kojem se smestio ovaj grad postalo je suvo, zbog čega su glinene ploče korita počele pucati nezaustavljivom brzinom.Ovo ne ugrožava samo infrastrukturu prestonice nego i opskrbu vode za više miliona ljudi, piše Science Alert.
Stručnjaci su na području severoistočnog dela grada, mestu koje još nije urbanizovano i gde donedavno nije bilo zabeleženo potonuće, otkrili da i ono tone brzinom do 50 santimetara godišnje.
Uprkos tome što se pedesetih godina minulog stoleća prestalo s bušenjem podzemnih voda, 115 godina nedvosmislenih podataka i 24 godine satelitskih snimaka (GPS) pokazali su da grad nastavlja tonuti istom brzinom.Stručnjaci su na području severoistočnog dela grada, mestu koje još uvek nije urbanizovano i gde donedavno nije bilo zabeleženo potonuće, otkrili da i ono tone brzinom do 50 santimetara godišnje. „Čak i kad bi se povisio nivo podzemnih voda, nema nade za oporavak velike većine izgubljenog područja”, navode autori istraživanja.
Zbog postojane težine ogromnog grada i neprestanog gubitka podzemnih voda, neizbežno dolazi do daljeg spuštanja tla. Posebno zabrinjava činjenica da potanjaju i ona gradska područja koje još nisu toliko opterećena urbanizacijom. „Ako na takvu vrstu tla postavite teške zgrade i koristite plitke temelje, dolazi do njegovog zbijanja. To i gubitak podzemnih voda čine da je Siudad de Meksiko u ovakvoj situaciji”, rekao je inženjer geotehnike Edi Bromhed sa Univerziteta Kingston.
Naučnici su prvi put primetili da grad tone početkom 1900-ih, a tada je tonuo brzinom od oko 8 santimetara godišnje. Do 1958. već je propadao 29 santimetara godišnje, nakon čega su gradske vlasti donele odluku da se ograniči količina vode koja se uzima iz bunara u središtu grada.Stopa spuštanja tla se posle toga popravila, odnosno vratila na manje od devet santimetara godišnje, no podaci veće rezolucije pokazuju da u poslednje dve decenije istorijski centar grada tone postojanom brzinom od 40 santimetara godišnje.
Zbog kiša i izvorskih voda koje teku s planina što okružuju Siudad de Meksiko, grad je posebno izložen poplavama. Pošto glina ispod njega dalje tone i puca, postoji mogućnost da ti snažni protoci prodru u podzemne zalihe vode donoseći pritom otpad ili kanalizaciju.
Stručnjaci smatraju da bi se slojevi gline ispod grada mogli zbiti za 30 odsto i da, iako se to neće dogoditi za otprilike 150 godina, skoro ništa ne može učiniti da zaustavi taj proces.Već sada je gornji sloj gline zbijen za 17 posto, a naučnici kažu da su ove promene „gotovo u potpunosti nepovratne”.Naravno, ne tonu svi delovi grada jednakom brzinom. Neka su područja već potonula ispod izvornog korita jezera, dok su druga ostala na nešto višem terenu. To u konačnici dovodi do većeg rizika od intenzivnog pucanja površine, što može oštetiti infrastrukturu grada i prouzrokovati onečišćenje zaliha vode.
Zbog kiša i izvorskih voda koje teku s planina što okružuju Siudad de Meksiko, grad je posebno izložen poplavama. Pošto glina ispod njega dalje tone i puca, postoji mogućnost da ti snažni protoci prodru u podzemne zalihe vode donoseći pritom otpad ili kanalizaciju.Trenutno 70 postotaka gradske pijaće vode dolazi iz izvora podzemnih voda. Ako se ti izvori zagade, moglo bi doći do nedostatka pijaće vode.
Bogatiji stanovnici grada mogu sebi za sada priuštiti preseljenje u manje ugrožena područja ili nabavku pijaće vode s drugih mesta. No, ako se ubrzo nešto ne preduzme, i ovi sigurni delovi mogla bi potonuti sa ostatkom grada.Istraživanje pod naslovom Over a Century of Sinking in Mexico City: No Hope for Significant Elevation and Storage Capacity Recoveryobjavljeno je u časopisu JGR Solid Earth.
(Izvor Indeks)
