Praistorijsko nalazište Renankur u Amijenu u severnoj Francuskoj dugo vremena je već poznato kao nalazište iz gornjeg paleolita (35.000-15.000. godina pre nove ere) na kome je pronađeno 15 figurina Venera. Tokom arheološke kampanje 2019. godine, došlo se do otkrića izuzetne i dobro očuvane gravetijenske Venere stare 23.000 godina.Arheološki lokalitet iz gornjeg paleolita otkriven je tokom rekognosciranja 2011. godine od strane INRAP-a. Arheološka iskopavanja započeta su 2014.
Ovo stanište karakteriše koncentracija veoma dobro očuvanih ostataka, na dubini od 4 metra. Lokalitet je datovan na 21.000 godinu pre naše ere i pripisuje se poslednjoj fazi gravetijenske kulture, koja se razvija u Evropi između 28.000 i 22.000 godina. Lokalitet Amiens-Renancourtdanas je jedno od retkih svedočanstava o prisustvu modernog čoveka (Homo sapiens) na početku gornjeg paleolita.
Arheološko nalazište (INRAP)
Raznolikost i obilje ostataka osvetljavaju različite aktivnosti koje su se praktikovale u ovom lovačkom kampu. Među brojnim kremenim alatkama ima vrhova projektila, noževa, strugača i sličnih oruđa. U ishrani je korišćeno konjsko meso o čemu svedoče ostaci brojnih kostiju. S obzirom da je ovaj kamp bio u upotrebi usred ledenog doba, on je bivao zauzet nekoliko nedelja, i to na kraju letnje sezone.
Arheološka istraživanja pećine Renankur u 2019. dovela su do otkrića 15 Venera. Prva figura je otkrivena 2014. Ona je u izuzetno dobro očuvanom stanju, a prikazuje steatopigu (grčki: στεατοπυγία) ženu čiji su seksualni atributi (zadnjica, butine, dojke) previše istaknuti. Bila je urezana u kredu, a visoka 4 santimetara. Na njoj je istaknuta zadnjica, dojke su hipertrofirane, ruke su samo urezane, a lice je predstavljeno bez crta. Ono što bi trebalo da bude glava je zapravo nešto poput mrežice za kosu ili frizure.
Nešto što se sreće i kod drugih paleolitskih Venera. Slična takva Venera ili „Dama sa kapuljačom” otkrivena je 1892. u pećini Brasempuju. Iako je ovo jedno od retkih svedočanstava gravetijnske umetnosti, ova skulptura se savršeno uklapa u estetski kanton i stilsku tradiciju gornjopaleolitskih Venera. Među njima se izdvajaju Venera od Lespuga, Vilendorfska Venera iz Austrije i Lauseova Venera iz Dordonje.Praistorijske skulpture Venera poznate su sa nekoliko arheoloških lokaliteta od Pirineja do Sibira. Na teritoriiji današnje Francuske zabeleženo ih je samo 15. Sa otkrićem novih 15 figura, broj paleolitskih umetničkih remek-dela se udvostručuje. Kakvu su namenu i dan-danas se raspravlja. Arheolozi ih vide kao simbol plodnosti i lepote, a možda su to bile lutke ili portreti.
Pored toga što su iskopavanja na ovom lokalitetu otkrila najveću koncentraciju figura u Francuskoj, ona su takođe otkrila nekoliko hiljada fragmenata krede. To su otpatci koji su služili za proizvodnju ovih figura, što je navelo arheologe da posumnjaju da je ovde bila radionica u kojoj su skulpture izvajane.
(Ilustracija Venera iz Ranankura/INRAP)
(Sve o arheologiji)
