Anksiozni poremećaji najčešće su mentalne zdravstvene tegobe na svetu, a pogađaju oko 360 miliona ljudi. Novo istraživanje nudi nadu za bolje lečenje – naučnici su ne samo identifkovali specifične neurone koji podstiču anksioznost, već su i otkrili kako ih umiriti. Regulacijom samo nekoliko neurona u amigdali, delu mozga ključnog za emocije, pamćenje i odlučivanje, istraživači su kod miševa uklonili anksioznost, depresiju i teškoće u socijalnim interakcijama, piše Science Alert.
Istraživači sa Španskog nacionalnog istraživačkog veća (CSIC) i Univerziteta Miguel Ernández u Elčeu (UMH) postigli su ponovno uspostavljanje ravnoteže ciljanjem gena nazvanog GRIK4, koji ima važnu ulogu u komunikaciji unutar mozga. Otkrili su da prekomerna aktivnost ovog gena dovodi do povećane proizvodnje proteina GluK4, što kod miševa izaziva ponašanja slična anksioznosti. Takvi miševi obično izbegavaju otvorene prostore, pokazuju nelagodu u druženju i znake depresije, a imaju i smetnje s prepoznavanjem predme
Koristeći tehnike genetskog uređivanja da smanje aktivnost gena GRIK4, naučnici su smanjili iznos proteina GluK4. Rezultat je eliminacija znakova anksioznosti, depresije i socijalnih poteškoća kod miševa. „Ovo jednostavno prilagođavanje bilo je dovoljno za poništavanje ponašanja povezanih s anksioznošću i socijalnim deficitima, što je izvanredno”, kaže neuronaučnik Alvaro Garsija.
Tim je, osim toga, odredio i tačan tip neurona u amigdali koji je odgovoran za simptome anksioznosti. Kada su aktivnost tih specifičnih neurona vratili na uobičajeno delanje, ponašanje miševa se normalizovalo. „Već smo znali da je amigdala uključena u anksioznost i strah, ali sada smo prepoznali specifičnu populaciju neurona čija je neuravnotežena aktivnost sama po sebi dovoljna za pokretanje patoloških ponašanja”, objašnjava neuroznaučnik Huan Lerma.
Zanimljivo je da su tretirani miševi i dalje imali teškoća u zadacima prepoznavanja oredmeta, što sugeriše da su i drugi delovi mozga uključeni u anksiozne poremećaje i da ih ova metoda nije korigovala. Ipak, isti je tretman bio uspešan i na miševima koji nisu bili genetski modifikovani, ali su imali povišenu anksioznost, što dodatno potvrđuje ključnu ulogu koju lokalizovani moždani delovi imaju u ovim poremećajima.
Iao ovi procesi tek treba da se potvrde u ljudskom mozgu, miševi se smatraju dobrim naučnim modelom. Ovo otkriće otvara vrata razvoju novih terapija koje bi mogle pomoći umirivanju prekomerno aktivne, anksiozne mozgove. Tehnika slična onoj korišćenoj u ovoj studiji mogla bi se prilagoditi za ljude i doneti olakšanje mnogima. „Ciljano delovanje na ove specifične neuralne mreže moglo bi postati delotvorna i lokalizovana strategija za lečenje afektivnih poremećaja”, zaključuje Lerma. Istraživanje je objavljeno u časopisu iScience.
(Indeks)
