Ogroman broj novih vrsta gljiva otkriven je u okeanskoj zoni sumraka, a među njima mogao bi da se krije novi lek, poput penicilina. Najveća studija DNK materijala u okeanima objavljena je u časopisu Frontiers in Science, a u njoj su otkrivene mnoge tajne o izobilju gljiva u delu okeana koji je van domašaja sunčevih zraka. Na dubini od 200 do 1.000 metara ispod površine – zona sumraka je dom velikom broju organizama i životinja, uključujući i čudnovate vrste riba.
„Penicilin je antibiotik koji potiče iz gljive penicilium, pa je vrlo moguće da pronađemo nešto slično u okeanskim vrstama”, kaže Fabio Favoreto sa postdoktorskih studija na Institutu za okeanografiju Univerziteta u Kaliforniji. Zonu sumraka odlikuje visok pritisak, manjak svetlosti i niske temperature, što sve stvara uslove ekstremne sredine u kojoj bi gljive mogle da steknu jedinstvene adaptacije. „To bi potencijalno moglo da dovede do otkrića nove vrste sa jedinstvenim biohemijskim svojstvima.”
Novi katalog okeanskog DNK materijala sadrži grupe gena više od 317 miliona organizama, koji su sakupljeni u brojnim ekspedicijama. Tehnološki napredak znači da mnogi postojeći uzorci mogu još bolje da se ispitaju, a proces katalogizacije otvara nova vrata za otkrivanje ovog malo proučavanog dela okeana. Predvodnica istraživanja Elisa Lajolo bila je iznenađena brojem gljiva koje žive u tom sloju okeana: „Postojale su neke indikacije o obilju gljiva u ovom delu, ali ovo je sada već novi deo slagalice”.
Drugo ključno otkriće desilo se tokom katalogizacije jeste uloga virusa u pojačavanju raznolikosti gena. „Virusi se ubacuju i pomeraju gene iz jednog organizma u drugi. To znači da mnogi virusi stvaraju raznolikost gena i ubrzavaju evoluciju”, navodi jedan od autora studije Karlos Duarte. Jedan od rezultata ovog ubrzanja jeste da su geni evoluirali da omoguće organizmima da vare plastiku: „Oni mogu da razgrade sintetičke polimere koji su tek nedavni zagađivač u okeanima, što znači da se evolucija odigrala u nekoliko prethodnih decenija.”
(RTS)
