КЉУЧ ВАСЦЕЛЕ ВАСИОНЕ

Nikada nije bilo Velikog praska, koji bi bio nonsens po sebi, jer bi značio nastanak Nečega iz Ničega i vraćanje Nečega u Ništa (opoziti) odnosno beskonačnoj vasioni – što, po definiciji, nije moguće. Veliki prasak može biti samo jedan oblik krajnjeg fizičkog stanja, kao jedna donja granična vrednost (infimum) specijalne fizike, baš kao i njegova suprotnost – beskrajna vasiona (supremum).

Stevan Bošnjak

ρ = m/V= m/4/3r³π

Gore je opšta formula za gustinu sferične mase. Može se uzeti i kubična sa r³, ili koja god već, ali to u suštini ne menja stvar, što je jedino bitno.

Dakle, ključ priče ove vasione je odnos čiste mase (m=3 prostor=3) i čistog prostora (m=0) [odnos mase i zapremine], zato što je svaka nuldimenziona (3-3=0) ili jednodimenzionalna (3-2=1) ili dvodimenzionalna (3-1=2) masa (iako zamisliva) fizički nemoguća.

Preklapanje skupova zamislivog i fizički mogućeg ovde ne postoji: Prvo je skup najšire moguće disekcije, Drugo je njegov podskup, ali konačan podskup u odnosu prema jednom skupu beskonačne protežnosti, kakvo je zamišljanje. Ako bi upoređivali, neka to ad hoc bude dozvoljeno, zamišljanje se može spariti samo sa prostorom kojem je lako pridodati atribut beskonačne, ali i bilo koje druge, dakle i konačne protežnosti, dok je fizički moguće sparivo samo sa masom (3-0=3) kao specijalnim oblikom prostora (trodimenzionalnog).

Dakle, fizički je moguća samo trodimenziona (3D) masa koja, uparena sa volumenom, daje objekte, odnosno tela kao specijalni oblik odnosa unutrašnjeg(ograničenog) i spoljašnjeg (neograničenog) prostora.

Kako je za postojanje mase nužan prostor (masa je specijalan oblik prostora), to samo prostor može biti i konačan i beskonačan, a kako za postojanje prostora nije nužna masa (masa je jedan podskup prostora, specijalan oblik 3D prostora) to masa može biti samo konačna: ρ = m/V= m/4/3r³π .

Sada masi i poluprečniku pridodajemo sledeće vrednosti:

r = 0, x, ∞

m = 0, y

Analiziramo gustine na osnovu gornjih podataka:

*ρ_m_0r0 = m/V = m/4/3r³π = 0/0 = n (neodređeno).

*ρ_m_yr0 = m/V= m/4/3r³π = y/0 = ∞. Ovo je teorijska vrednost ali je, iako zamisliva, fizički nemoguća, zato što je prostor nultog poluprečnika nuldimenzion. Kako se masa ne javlja na 0, 1, 2 dimenzije, već samo na 3 dimenzije, onda važi gornji stav. Ovo znači da bi u singularitetu bila koja količina mase u odnosu na nulti poluprečnik imala beskonačnu gustinu, napr. masa od jednog grama:

ρ = m/V = 10⁰/0 = ∞ što je, kako rekoh, zamislivo ali fizički nije moguće.

*ρ_m_yrx = m/V = m/4/3r³π = y/x = Z. Ovde se radi o jednom ograničenom, konačnom (Z) svemiru i po masi i po prostoru.

*ρ_m_yr∞=m/V=m/4/3r³π = y/∞ = 0. Ovde se radi o epikurovskom svemiru koji je beskonačno prostoran sa konačno velikom masom. Ovaj svemir teži ka nultoj gustini.

*ρ_m_∞r∞= m/V = m/4/3r³π = ∞/∞ = n. Ovo je beskonačan svemir i po masi i po prostoru i njegova je gustina neodređena.

Sholium

ρ_m_0r0 = m/V = 0/0 = n
ρ_m_yr0 = y/0 = ∞
ρ_m_yrx = y/x = 10⁵⁶/10⁽²⁸⁾³= 10⁵⁶/10⁸⁴≈ 10^-28gr/cm³
ρ_m_yr∞ = y/∞ = 0
ρ_m_∞r∞ = ∞/∞ = n

Iz gore iznetog zaključujem da svemir nulte mase i nultog poluprečnika fizički ne postoji, niti da može postojati bilo kada i na bilo koji način, odnosno da je to fizička slika Nebića, to je fizičko Ništa a ne Nešto.

Kako iz: Ničega Ništa a iz Nečega uvek Nešto, a kako Nešto već postoji, onda Nešto oduvek postoji i nije nastalo i neće nestati jer bi u tom slučaju prešlo u Ništa, a iz Ničega bi opet moglo Nešto, što je nemoguće.

Ovo znači da nikada nije bilo Velikog praska, koji bi bio nonsens po sebi, jer bi značio nastanak Nečega iz Ničega i vraćanje Nečega u Ništa (opoziti) odnosno beskonačnoj vasioni – što, po definiciji, nije moguće. Veliki prasak može biti samo jedan oblik krajnjeg fizičkog stanja, kao jedna donja granična vrednost (infimum) specijalne fizike, baš kao i njegova suprotnost – beskrajna vasiona (supremum).

Ovde se, u biti, radi o često nejasnim prožimanjima sedam ključnih sfera ljudskog duha: filozofije, logike, muzike, matematike, fizike, religije i psihologije.

Od stepena razjašnjenja i povećanja jasnoće i preciznosti u tim međuprožimanjima, zavise i postulati, aksiome, teorije, zakoni, sudovi i stavovi na kojima počiva ljudska svest i njeno sagledavanje stvarnosti, uključiv unutrašnji, duhovni, i spoljašnji, fizički svet, a i sve uočljivije prelaze i međuigre između ova dva, kao vidova Jednog.

Za kraj

Broj tih baznih prožimanja je praktično neograničen, mada je dovoljno početi sa 7!=5040. A ovaj broj je tek baza od koje se, ka beskonačnosti, granaju gugolpleksi misaonih sadržaja, produkata i operacija, pa se ti gugolpleksi stepenuju gugolpleksima podataka celokupne dotadašnje sfere uma, arhetipova, snova i još širih disekcija, prema kojima su ove, koje danas podrazumevamo kao beskonačne, samo školska dvorišta po kojima jurcaju razigrani mališani iskričavih očiju.