Razlog za izradu Bojovićeve „Biobibliografije”, Dobrilo Aranitović, srpski bibliograf od ugleda u struci, ali i polivalentnih znanja, pronašao je u činjenici da je reč ne samo o veoma plodnom autoru, već i po dometima, nezaobilaznog u srpskoj i evropskoj književnosti i istoriografiji.
Vesna Bašić
U našoj savremenoj bibliografskoj praksi sve je vidljivije prisustvo personalnih bibliografija, a njihovim objavljivanjem trajno se osvetljavajumanje vidljiva mesta u istoriji srpske književnosti i kulture.
Razlog za izradu Bojovićeve „Biobibliografije”, Dobrilo Aranitović, srpski bibliograf od ugleda u struci, ali i polivalentnih znanja, pronašao je u činjenici da je reč ne samo o veoma plodnom autoru, već i po dometima, nezaobilaznog u srpskoj i evropskoj književnosti i istoriografiji. Osim stručnih, naučnih, preglednih i originalnih radova, Bojović se ostvario i kao vrstan istoričar srpskog jezika i književnosti srednjeg veka, kako u monografskim tako i u serijskim publikacijama; autor je naučnih studija u periodičnim publikacijama, tematskim zbornicima, a i predgovora i pogovora u knjigama vodećih evropskih slavista i vizantologa; pisao je i o brojnim izdanjima uglednih evropskih naučnika, filologa, vizantologa, medievista i istoričara, univerzitetskih profesora, publicista i uglednih književnika; osim toga, prevodilac je, priređivač, stručni redaktor prevoda i urednik kapitalnih izdanja na francuskom i drugim stranim jezicima i uglednih slavističkih časopisa; recenzent je najvažnijih dela i brojnih knjiga srpskih i francuskih autora, balkanologa, vizantologa, a o njegovom delu napisan je veliki broj naučnih kritika, prikaza i ocena.
Profesorove knjige objavili su elitni francuski izdavači, jer je reč o autoru čija su dela, sastavni deo francuske istorije jezika, pisma, književnosti i kulture u evropskim okvirima. Istorija i život Srpske pravoslavne crkve, žitija crkvenih velikodostojnika – savremenika, i drugi tekstovi sakralne provenijencije, čine posebno poglavlje u profesorovom životu, o čemu svedoče bibliografske jedinice u knjizi pred nama. Boško Bojović, aktivno učestvuje u savremenim književnim, istorijskim, sociološkim, medijskim, umetničkim i političkim tokovima.
Na osnovu dostupne građe, može se zaključiti da Bojovićevo delo nije vrednovano onako kako to zaslužuje. S obzirom na dugogodišnju prisutnost na jugoslovenskoj, a potom, nakon raspada Jugoslavije i na srpskoj sceni, kao i na obim te prisutnosti, s žaljenjem se može konstatovati da do danas nije objavljen nijedan zbornik radova o njegovom stvaralaštvu. Samo selektivne bibliografije, bez dublje analize i vrednosnih sudova.
Dobrilo Aranitović je prvi uspeo da obuhvati profesorovo voluminuzno delo, i to savesno, akribično, uzorno i visoko stručno. Osim toga, prema tipologiji bibliografija, ova je priređena analitički, što je u srpskoj bibliografskoj praksi, retkost.
Pošto je reč o živom autoru, njegova pomoć pri identifikaciji i pronalaženju građe bila je velika, ali ne i dovoljna. Dobrilo Aranitović je morao da zalazi i na margine i manje dostupne puteve knjiga u linearnom ili elektronskom obliku, kao i da uporno pretražuje nacionalne i evropske bibliotečke baze, budući da je profesorova skromnost stajala među nama, kao kamen spoticanja. Međutim, Dobrilo je uspeo istraživačkim radom, a zatim detaljnim opisima građe, da savlada profesorovo slovno zdanje. Zato možemo da zaključimo da je ova bibliografija, na taj način obogatila i informaciono polje srpskih bibliografa novim saznanjima i novim uvidima u produkciju recentnih publikacija svih tipova, ne samo kod nas, nego i u Evropi. Omogućila je i sticanje šireg uvida u tekuću književnu i širu medijsku scenu.
Do nekih od publikacija nije se moglo doći. Pošto je bibliografija urađena devisu, moglo se zaključiti i to, da je sećanje varljivo; nezamenjivu pomoć pri identifikaciji tekstova pružio je profesor koji je zahvaljujući brojnim poznanstvima i prijateljstvima dolazio do potrebnih informacija ili publikacija do kojih se nije moglo doći u našim bibliotekama; pomoć u identifikaciji pojedinih knjiga ili studija, pružile su kolege iz Matice srpske i Narodne biblioteke Srbije, a i Nacionalne i sveučilišne knjižnice u Zagrebu i Francuske nacionalne biblioteke u Parizu.
Na kraju, ali ne manje važno. Samo onaj čovek koji u veri i nadi prima Boga kao prvog i jedinog Tvorca neba i zemlje, i svega vidljivog i nevidljivog, i koji tek onda, nadahnut Božijom ljubavlju, može slobodno da stvara takva dela koja traju i koja će trajati i s ove i s one strane. Samo dela ljubavi ostaju.
Tako je u svojim knjigama pisao somborski i beogradski đak, sorbonski profesor, a popisao, sastavio i opisao u ovoj knjizi – posle knjigâ, stvarni epski junak iz Crne Gore, Dobrilo Aranitović, jer samo napisana reč ostaje. Rodna reč.
