GLUPLJI ZBOG ZAGAĐENJA

Od početka devedesetih godina prošlog veka do danas – koeficijent inteligencije počeo je da opada širom razvijenog sveta.

 Ovaj trend prvi su primetili norveški naučnici koji su proučavali rezultate testova inteligencije vojnih regruta između 1950. i 2002. godine. Podaci iz prošlog veka većinom su bili u skladu sa Flinovim efektom, ali sredinom devedesetih on je nestao i koeficijent inteligencije počeo je da opada.

Usledile su zabrinjavajuće potvrde novog trenda, dobijene iz podataka o inteligenciji danskih regruta, potom i podataka iz Ujedinjenog Kraljevstva, koje je prikupio sam Flin.

Prema studiji iz 2009. godine – prosečan koeficijent inteligencije 14-godišnjih Britanaca pao je za oko dva boda u periodu između 1980. i 2008. godine, prenosi „B92”. Jednako važni za razvoj inteligencije su spoljni faktori –  okruženje u kojem odrastamo, ishrana, to koliko smo često bolesni, podsticajna i stimulativna okolina, kao i brojni drugi faktori. Inteligencija može da se uporedi sa visinom.

Džejms Flin (Vikipedija)

Tokom prošlog veka generacije su takođe rasle sve više i više, pa je i prosečna visina rasla. Iako se geni za visinu nisu menjali, kao ni za inteligenciju, deca su odrastala u sve zdravijem okruženju, sa sve manje zaraznih bolesti, sa sve boljom ishranom i sa sve boljim obrazovanjem.

Promene u društvu dovele su do drugačijeg ispoljavanja gena, zbog kojih smo postajali sve viši i inteligentniji.

Kontroverzni naučnik Ričard Lin veliki je zagovornik disgenike, pojma obratnog od eugenike.

Prema njegovom mišljenju – do pada koeficijenta inteligencije dolazi zato što ljudi s nižim koeficijentom inteligencije u modernom društvu imaju više dece.

Lin za pad inteligencije okrivljuje i imigrante iz zemalja u kojima je prosečan koeficijent inteligencije niži nego u zemljama u kojima je opažen pad, poput Britanije, Norveške i Danske, ali najnovija norveška studija opovrgla je njegove tvrdnje, ukazujući na vrlo uverljive argumente da su i Flinov efekat i njegov preokret – uslovljeni faktorima životne sredine.

Norveški naučnici Bernt Bratsberg i Ole Rogeberg proučavali su koeficijent inteligencije i u pojedinačnim porodicama – između braće i sestara koji pripadaju različitim generacijama, i otkrili su da promena Flinovog efekta pogađa i porodice, a ne samo prosek cele populacije. Primera radi, brat i sestra rođeni posle 1990. godine, između kojih je deset godina razlike, imaće u proseku između pola i dva boda razlike, a mlađe dete će imati manji koeficijent inteligencije.

Norveški naučnici proučili su i eliminisali sve druge mogućnosti, poput većeg broja dece rođene u porodicama čiji roditelji imaju prosečan ili niži koeficijent, ili uticaja migracija, za koji su zaključili da je zanemarljiv.

Inteligencija mlađih generacija pada oko dva boda svakih deset godina, i nisu krivi ni disgenika, ni migranti, već se taj pad primećuje u svakoj prosečnoj porodici.

Jedino preostalo objašnjenje jeste da postoji nešto u sredini u modernom društvu što decu sputava u razvoju. Flin pretpostavlja, iako za to još nema nikakvih konkretnih dokaza, da je kultura mladih stagnirala ili da je, doslovno – zaglupela. Izražava i zabrinutost zato što se kultura mladih danas fokusira primarno na mobilne telefone, računare i video-igre, umesto na čitanje i razgovore.

Svetska zdravstvena organizacija ima još jedno jednostavnije objašnjenje – porast zagađenja vazduha.

 Zagađenje vazduha je danas globalno, a procenjuje se da porast mikročestica u vazduhu utiče na zdravlje čak 90 odsto svetske populacije. Globalno zagađenje moglo bi da bude odgovorno za usporavanje i zaustavljanje razvoja mladih.

(Izvor Sputnjik)