КЉУЧ ВАСЦЕЛЕ ВАСИОНЕ

Nikada nije bilo Velikog praska, koji bi bio nonsens po sebi, jer bi značio nastanak Nečega iz Ničega i vraćanje Nečega u Ništa (opoziti) odnosno beskonačnoj vasioni – što, po definiciji, nije moguće. Veliki prasak može biti samo jedan oblik krajnjeg fizičkog stanja, kao jedna donja granična vrednost (infimum) specijalne fizike, baš kao i njegova suprotnost – beskrajna vasiona (supremum).

Stevan Bošnjak

ρ = m/V= m/4/3r³π

Gore je opšta formula za gustinusferične mase. Može se uzeti i kubična sa r³, ili koja god već, ali to u suštini ne menja stvar, što je jedino bitno.

Dakle, ključ priče ove vasione je odnos čiste mase(m=3 prostor=3) i čistog prostora(m=0)[odnos mase i zapremine], zato što je svaka nuldimenziona (3-3=0) ili jednodimenzionalna (3-2=1) ili dvodimenzionalna (3-1=2) masa (iako zamisliva)fizički nemoguća.

Preklapanje skupova zamislivog i fizički mogućeg ovde ne postoji: Prvo je skup najšire moguće disekcije, Drugo je njegov podskup, ali konačan podskup u odnosu prema jednom skupu beskonačne protežnosti, kakvo je zamišljanje. Ako bi upoređivali, neka to ad hoc budedozvoljeno, zamišljanje semože spariti samo sa prostorom kojem je lako pridodati atribut beskonačne, ali i bilo koje druge, dakle i konačne protežnosti, dok je fizički moguće sparivo samo sa masom (3-0=3) kao specijalnim oblikom prostora(trodimenzionalnog).

Dakle, fizički je moguća samo trodimenziona (3D) masa koja, uparena sa volumenom, daje objekte, odnosno tela kao specijalni oblik odnosa unutrašnjeg(ograničenog) i spoljašnjeg (neograničenog) prostora.

Kako je za postojanje mase nužan prostor (masa je specijalan oblik prostora), to samo prostor može biti i konačan i beskonačan, a kako za postojanje prostora nije nužna masa (masa je jedan podskup prostora, specijalan oblik 3D prostora) to masa može biti samo konačna: ρ = m/V= m/4/3r³π .

Sada masi i poluprečniku pridodajemo sledeće vrednosti:

r = 0, x, ∞

m = 0, y

Analiziramo gustine na osnovu gornjih podataka:

*ρ_m_0r0 = m/V = m/4/3r³π = 0/0 = n (neodređeno).

*ρ_m_yr0 = m/V= m/4/3r³π = y/0 = ∞. Ovo je teorijska vrednost ali je, iako zamisliva, fizički nemoguća, zato što je prostor nultog poluprečnika nuldimenzion. Kako se masa ne javlja na 0, 1, 2 dimenzije, već samo na 3dimenzije, onda važi gornji stav. Ovo znači da bi u singularitetu bila koja količina mase u odnosu na nulti poluprečnik imala beskonačnu gustinu, napr. masa od jednog grama:

ρ = m/V=10⁰/0=∞ što je, kako rekoh, zamislivo ali fizički nije moguće.

*ρ_m_yrx=m/V=m/4/3r³π = y/x = Z. Ovde se radi o jednom ograničenom, konačnom (Z) svemiru i po masi i po prostoru.

*ρ_m_yr∞=m/V=m/4/3r³π = y/∞ =0. Ovde se radi o epikurovskom svemiru koji je beskonačno prostoran sa konačno velikom masom. Ovaj svemir teži ka nultoj gustini.

*ρ_m_∞r∞= m/V = m/4/3r³π = ∞/∞ = n. Ovo je beskonačan svemir i po masi i po prostoru i njegova je gustina neodređena.

Sholium

ρ_m_0r0= m/V = 0/0 = n
ρ_m_yr0= y/0 = ∞
ρ_m_yrx= y/x = 10⁵⁶/10⁽²⁸⁾³= 10⁵⁶/10⁸⁴≈ 10^-28gr/cm³
ρ_m_yr∞= y/∞ = 0
ρ_m_∞r∞= ∞/∞ = n

Iz gore iznetog zaključujem da svemir nulte mase i nultog poluprečnika fizički ne postoji, niti da može postojati bilo kada i na bilo koji način, odnosno da je to fizička slika Nebića, to je fizičko Ništa a ne Nešto.

Kako iz: Ničega Ništa a iz Nečega uvek Nešto, a kako Nešto već postoji, onda Nešto oduvek postoji i nije nastalo i neće nestati jer bi u tom slučaju prešlo u Ništa, a iz Ničega bi opet moglo Nešto, što je nemoguće.

Ovo znači da nikada nije bilo Velikog praska, koji bi bio nonsens po sebi, jer bi značio nastanak Nečega iz Ničega i vraćanje Nečega u Ništa (opoziti) odnosno beskonačnoj vasioni – što, po definiciji, nije moguće. Veliki prasak može biti samo jedan oblik krajnjeg fizičkog stanja, kao jedna donja granična vrednost (infimum) specijalne fizike, baš kao i njegova suprotnost – beskrajna vasiona (supremum).

Ovde se, u biti, radi o često nejasnimprožimanjima sedam ključnih sfera ljudskog duha: filozofije, logike, muzike, matematike, fizike, religije i psihologije.

Od stepena razjašnjenja i povećanja jasnoće i preciznosti u tim međuprožimanjima, zavise i postulati, aksiome, teorije, zakoni, sudovi i stavovi na kojima počiva ljudska svest i njeno sagledavanje stvarnosti, uključiv unutrašnji, duhovni, i spoljašnji, fizički svet, a i sve uočljivije prelaze i međuigre između ova dva, kao vidova Jednog.

Za kraj

Broj tih baznih prožimanja je praktično neograničen, mada je dovoljno početi sa 7!=5040. A ovaj broj je tek baza od koje se, ka beskonačnosti, granaju gugolpleksi misaonih sadržaja, produkata i operacija, pa se ti gugolpleksi stepenuju gugolpleksima podataka celokupne dotadašnje sfere uma, arhetipova, snova i još širih disekcija, prema kojima su ove, koje danas podrazumevamo kao beskonačne, samo školska dvorišta po kojima jurcaju razigrani mališani iskričavih očiju.