Gomile pokopanih tela koja se iz nekog razloga ne raspadaju, već mumificiraju, stvaraju probleme na grobljima u Portugaliji.
Naime, lokalni zakoni nalažu da se zbog uštede prostora tela nakon nekog vremena moraju otkopati i staviti u manje grobove. No neka se ne raspadnu, što uzrokuje traumu porodicama. Najveći nevolja je što niko ne zna šta to uzrokuje ove nasumične prirodne mumifikacije.Portugaluja je zbog prenaaseljenosti skučenih urbanih groblja 1960-ih uvela koncept privremenih pokopa. S obzirom da raspadnuto telo zauzima manje prostora, kosti se nakon nekog vremena iskopaju, stave u manji sanduk i premeste na manje poslednje počivalište, poput niša u velikim grobnicama.
Tri godine nakon ukopa porodica dobija obaveštenje o skorašnjem premeštaju posmrtnih ostataka. Prema zakonu, telo se može premestiti samo ako se raspalo, ako su od preminulog ostale jedino kosti. Grobari prvo moraju iskopati pokojnika i proveriti u kakvom je stanju. Ako telo nije raspadnuto, ponovo se pokopa i nakon dve godine ceo proces ponavi.Istraživanje groblja u Portu, drugom najvećem gradu a, pokazalo je da 55 do 64 posto tela između 2006. i 2015. posle prve ekshumacije nije bilo potpuno raspadnuto.
Za razliku od egipatskih mumija, čija su tela namerno očuvana, u Portugaliji dolazi do prirodne mumifikacije, telo se osuši toliko brzo da se zaustavlja proces raspadanja. Do ovoga obično dolazi u ekstremnim uslovima, kao što su pustinje ili lednici, ili na jakoj vrućini i hladnoći, tako da naučnicima nije jasno zašto se to zbiva na portugalskim grobljima.
(Indeks)
