Na osnovu povećanja upadnog ugla UV zračenja i povećanja celokupne aktivnosti Sunca u 25. ciklusu, očekuje se da COVID-19 prestane da deluje u Evropi posle 15. aprila 2020. Kako je to otvoreno nebo koje čuva Srbiju?
Mr Milan Stevančević
Istraživanjem istorije gripa od 1830. godine do danas, dolazi se do saznanja da snaga gripa zavisi od aktivnosti Sunca. Što je aktivnost Sunca u toku ciklusa, veća to je snaga gripa manja i obrnuto. Korelacija između vremena kada se javlja grip i stepena aktivnosti Sunca grip se može podeliti na pandemijski, epidemijski i sezonski grip. Tako se pandemija može javiti u periodu minimalne aktivnosti Sunca između dva ciklusa aktivnosti Sunca. Epidemija se javlja na početku i na kraju ciklusa a sezonski grip tokom ciklusa aktivnosti Sunca. Najslabiji grip se javlja u zimskom periodu sredinom ciklusa kada je aktivnosti Sunca najveća.
Dijagram aktivnosti Sunca tokom jednog ciklusa i snaga gripa
Postavlja se pitanja koji deo sunčevog zračenja određuje vreme pojave gripa. Poznato je da su ultraljubičasto zračenje (UV), iks zračenje i gama zračenje destruktivni i da predstavljaju veliki faktor rizika po zdravlje ljudi. Kada snaga UV zračenja pređe 20 jedinica pa sve do 35 jedinica ono postaje faktor rizika pod nebom bez oblaka. UV zračenje je uvek prisutno, a njegova snaga zavisi od stepena aktivnosti Sunca. Ako se zna da UV zračenje vrši dezinfekciju atmosfere, onda je njegovo postojanje od velike koristi za zdravlje ljudi. Što je aktivnost Sunca veća, to je UV zračenje jače. Nedostatak UV zračenja izaziva gradaciju virusa. U prelaznom periodu između dva ciklusa aktivnosti Sunca, snaga UV zračenja je najmanja i tada se stvaraju uslovi za pojavu najjačeg pandemijskog gripa (H1N1).
Pojava pandemija svake 10. ili 11. godine kada je UV zračenje slabo nije nikakav izuzetak
U prošlom veku pandemije su se javile 1946, 1957, 1968. i 1977, a u 19. veku 1837, 1847. i 1857. kada je UV zračenje bilo slabo. Istraživanja pokazuju da postoji i geografska raspodela snage gripa. Postoji mišljenje da prisustvo strujnih polja iznad lokacija gde je došlo do pojave gripa određuje geografsku raspodelu epicentra gripa. Pod epicentrom se podrazumeva lokacija gde se virusi nalaze u vazduhu. Postojanje virusa u vazduhu omogućava da se broj novozaraženih povećava eksponencijalno i svaki izlazak na otvoreni prostor predstavlja veliki faktor rizika.
Na svim drugim lokacijama van epicentra virusi se ne nalaze u vazduhu, već se grip prenosi sa čoveka na čoveka. Van epicentra broj novozaraženih nema eksponencijalni karakter, već je porast linearan i zavisi samo od odgovornosti lica koja su zaražena gripom i poštovanja preventivnih državnih mera zaštite (vanredno stanje).
U periodu od decembra 2019. do marta 2020. godine došlo je do nekoliko prodora strujnih polja iznad Evrope. Postoji mišljenje da ona mogu biti uzrok nastanka epicentra gripa u Italiji i Španiji. Strujna polja stvaraju turbulencije u atmosferi, a elektronskom valencijom oblačnost. Oblaci, odnosno voda u atmosferi stvara efekat „staklene bašte” a ne ugljen-dioksid. Velika oblačnost ne dozvoljava prodor UV zračenja do tla, pa ispod strujnih polja nema dezinfekcije atmosfere što stvara povoljne uslove za gradaciju virusa.
Ako je to tako onda u Evropi postoje lokacije na kojima je došlo do pojave epicentra i to u Italiji i Španiji koji nemaju nikakve veze sa lokacijom u Kini. To znači da se COVID-19 nije preneo iz Kine već je nastao u Evropi dejstvom strujnih polja. Prvi udar na Italiju dogodio se 20. februara 2020, drugi 5. marta 2020. i treći 10. marta 2020.
Prvi udar 20. februara 2020.
Najveće dejstvo strujnog polja bilo je na severu Italije.
Drugi udar 5. marta 2020.
Treći udar 10. marta 2020.
Postoji mišljenje da su ovi udari strujnih polja stvorili epicentar gripa gde se virusi nalaze u atmosferi. To znači da pojava velikog broja zaraženih u Italiji nije propust nadležnih organa, već nemoć čoveka da se suprotstavi Prirodi. Jedina preventivna mera koja se u tim slučajevima može primeniti jeste da se ostane u kući i ne izlazi napolje. Da bi se primenila ova preventivna mera, neophodno je poznavanje geografske raspodele strujnih polja.
Pojava epicentra u Španiji je po istom principu, samo se pozicija strujnih polja menja. Prvi udar strujnih polja dogodio se 20. decembra 2019, drugi 10. januara 2020, treći 1. februara 2020. i četvrti 3. marta 2020.
Prvi udar 20. decembra 2019. pogodio je Španiju i Francusku
Drugi udar
Treći udar
Strujna polja zaobilaze Srbiju.
Četvrti udar
Tokom cele jeseni 2019. i početkom 2020. Srbija je bila daleko van uticaja strujnih polja, što je kao posledicu imala neobično visoke temperature za ovo doba godine. To znači da Srbija nije epicentar COVID-19. Visoke dnevne temperature nemaju uticaja na viruse i njihov nestanak, tu ulogu ima samo UV i povremeno iks zračenje.
Posle 22. marta 2020. ponovo dolazi period kada neće biti UV zračenja. Velika oblačnost iznad Srbije gušiće sva zračenja koja dolaze sa Sunca. Veće dejstvo UV zračenja treba očekivati početkom aprila, a pojavu jačeg iks zračenja 7. aprila 2020. kada će se na vidljivu stranu Sunca vratiti aktivni region AR2758 koji je prvi vesnik 25. ciklusa aktivnosti Sunca. To je region koji je u prošloj rotaciji Sunca izbacio prvo zračenje ove godine. Na osnovu povećanja upadnog ugla UV zračenja i povećanja celokupne aktivnosti Sunca u 25. ciklusu, očekuje se da COVID-19 prestane da deluje u Evropi posle 15. aprila 2020. A otvoreno nebo čuva Srbiju.
Srbija je daleko od strujnog polja iznad Atlantika
Ultraljubičasto zračenje (UV) počelo je da se pojačava 17. marta 2020. sa 4,5 na 8,2 jedinice, što je slabo, ali korisno u periodu otvorenog neba.
Pojačalo se veoma malo i iks zračenje. Satelitski snimak Evrope 17. marta 2020. pokazuje da iznad Srbije nema oblaka i nebo je otvoreno. To znači da je iznad Srbije počela dezinfekcija atmosfere.
