Matematičari smislili formulu za muški, a poručuju da nameravaju isto i za znatno zapetljaniji – ženski.
Nakon što su pročešljali decenije podataka o fiziološkom i psihološkom uzbuđenju, tim matematičara osmislio je model koji može mapirati najbolji način za muškarce da dođu do orgazma. To je, inače, prvi model te vrste. „Smislili smo prvi uspešan matematički model seksualno čina. Naši rezultati pokrivaju fiziološke i psihološke aspekte potrebne za postizanje vrhunca. Oni pojačavaju i matematički dokazuju postojeće studije o psihologiji seksa”, objašnjava matematičar Konstantin Blajus, jedan od autora navedenog modela sa Univerziteta Saseks u Velikoj Britaniji.
Naučnici, ipak, ne jamče orgazam svakome i svaki put na temelju svojeg novog modela, jer ne postoji univerzalna mera kada je reč o seksu i seksualnom zadovoljstvu. Umesto toga, nadaju se da će na temelju podataka iz modela malo više iskriviti izglede u korist pojedinca. S druge strane, došli su do važne spoznaje na temelju svojeg modela, a ta je da prejako psihološko uzbuđenje muškarca u ranoj fazi može otežati postizanje orgazma. Istraživanje je objavljeno u časopisu Chaos: Interdisciplinary Journal of Nonlinear Science.
Naučnici su smislili jednačine analizirajući podatke četiri faze muškog ciklusa uzbuđenja: uzbuđenje, plato, orgazam i rezolucija. Jedna od glavnih studija koju su proučavali bila je iz 1966. godine, utemeljena na Masters-Johnsonovoj teoriji o ciklusu seksualnog odgovora, a ona je uključivala podatke iz 10.000 seksualnih radnji u laboratoriji između 382 žene i 312 muškaraca.
„Ključno otkriće je da previše psihološkog uzbuđenja u ranoj fazi procesa može sprečiti mogućnost postizanja vrhunca. Jednostavno rečeno, naša otkrića mogu se sažeti u savet: Nemojte previše razmišljati”, ističe Blajus. Važno je, doista, da je pomenuti tim matematičara učinio ono što drugi nisu, pronašavši način da pomoću matematičkih modela predvidi hoće li pojedini muškarac doći do orgazma. Polazna tačka bila je ta da mnogi muškarci dožive seksualnu disfunkciju u nekom trenutku svog života i da naginju imati jednostavniji ciklus uzbuđenja.
„Naša otkrića bacaju svetlo na društvenu tabu temu, za koju verujemo da bi mogla imati korisnu primenu u kliničkom lečenju seksualne disfunkcije. S onim što smo naučili iz ove studije,nameravamo matematički modelirati ženski seksualni odgovor, koji je fiziološki i matematički složeniji od muškog”, istakla je matematičarka i suistraživačica Julija Kiričko, takođe sa Univerziteta u Saseksu.
Naučnici su smislili jednačine analizirajući podatke četiri faze muškog ciklusa uzbuđenja: uzbuđenje, plato, orgazam i rezolucija. Jedna od glavnih studija koju su proučavali bila je iz 1966. godine, utemeljena na Masters-Johnsonovoj teoriji o ciklusu seksualnog odgovora, a ona je uključivala podatke iz 10.000 seksualnih radnji izvedenih u laboratoriji između 382 žene i 312 muškaraca.Zatim su uporedili svoje rezultate s holandskim istraživanjima iz 2006. godine. U tim su studijama istraživači stavili zčesnike koji su dali pristanak u fMRI skenete i pratili njihove neurološke promene dok su imali polne odnose i postizali vrhunac.
Model britanskih matematičara je, isto tako, uzeo u obzir istraživanja fenomena, kao što su spontano uzbuđenje tokom dana, reakcije muškaraca s ozledama kičmene moždine i takozvani „mokri snovi”.Posmatrajući sve te podatke, došli do su dve različite matematičke jednačine: jedne koja se bavi uključenim psihološkim činiocima, a druge koja se bavi fiziološkim. No, te formule zapravo nisu nešto što možete uključiti i koristiti u spavaćoj sobi.
One su tu da mapiraju uslove koji bi doveli do toga da ciklus uzbuđenja završi orgazmom ili ne. To bi moglo pomoći istraživačima da bolje razumeju seksualne probleme. Budući da seksualna aktivnost svake pojedine osobe uključuje različite podražaje, tim je morao koristiti ono što je poznato kao stohastičnost. U osnovi, to su fenomeni slučajnosti koji se mogu statistički analizirati. „U mogućnosti smo da pronađemo optimalne stohastičke staze kretanja koje pokazuju kako seksualni odgovor napreduje ka orgazmu pod uticajem malih stohastičkih poremećaja”, pišu Konstantin Blajus i Julija Kiričko.
(Zimo)
