Veselin Gatalo
„Cry Baby bio je jedan od prvih biovirusa, nastao ubrzo poslije nastanka biočipa. Stariji programeri su njime plašili mlađe, a ovi su ga se bojali kao što se golubovi boje mačke.
Strah se pojavio kad se otkrilo da se virus može instalirati u mozak majmuna. Panika je nastala kad se otkrilo da ga je moguće prenijeti na ljude vodom, hranom, pa čak i samim dahom; te da kod čovjeka uzrokuje ponašanje slično shizofreničnom, samo puno izraženije.
Ubrzo potom, ljudi su počeli masovno oboljevati od istog.
Odmah potom, stvorene su i ustanove u kojima se to nastojalo suzbiti.
Tad je Jamamoto Itaši, slavni naučnik koga smatraju ocem moderne virusologije, izumio antivirus zvani Penicilin.
Penicilin se uspješno instalirao u DNK mozga i uspješno potiskivao Cry Baby. Ali bi pacijenti koji su primili antivirus naizmjenično pokazivali simptome psihoneuroze i akutne depresije.
Antivirus izumljen nakon toga – Penicilin II, uspješno je kontrolirao Cry Babyi njegov antivirus, ali bi pacijenti od njega postajali autistični.
Treći antivirus, Penicilin III, potpuno bi sputavao Penicilin I i II, ali bi u kombinaciji sa dotad latentnim Cry Baby dovodila do potpune paralize funkcija kore velikog mozga.
Slijedeći, Penicilin IV, potiskivao bi prethodne. Ali… dovodio bi do bolesti moždanog tkiva koja bi bivala tako nepredvidljiva da je svaki imaoc istog u par minuta mogao umrijeti ili izumiti formulu za izlazak iz poznate dimenzije, izvršiti genocid ili naslikati mural crkve za jedan dan.
Sa svakim slijedećim, svijet je postajao sve luđi.
I tad je uspostavljen posljednji zakon elektronike, jedini koji još postoji. Da se sva elektronska pomagala izbace iz upotrebe, i da se više niko i nikad ne usudi konstruisati mašinu po uzoru na ljudski mozak…”
Učitelja malo prije posljednje rečenice krvnički zasvrbi nos. Poželi sa svih deset noktiju surovo počešati nozdrve. Pogleda na sat i reče:
„Haj’mo! Čas je gotov. Razlaz… i pazite da ne poskidate kacige prije nego stignete kući…! Sjetite se; opasno i strogo kažnjivo! Virusi vrebaju!”
Žamor djece i škripa namještaja progutaše posljednjih par riječi.
Začu se graja i sudaranje oksigenopermeabilnih kristalnih opni na malim glavama. Djeca pokupiše svoje sveske i računaljke s kuglicama, a učitelj ostade sam među pomjerenim klupama i poobaranim stolicama.
Priđe vratima, zaključa ih i uhvati šteku da vidi jesu li dobro zabravljena.
Spusti se iza katedre, gdje ga se nije moglo viđeti kroz prozor, skide kacigu i poče se žustro češati po nosu…
